In steden is veel te zien. Het leuke is dat iedereen het op zijn manier bekijkt, als je twee mensen dezelfde route zou laten lopen en foto’s zou laten maken je twee totaal verschillende beeldverslagen zou kunnen krijgen.
Een jaar geleden liep ik door Berlijn, het oostelijke deel, met zijn imposante gebouwen. Niet mooi (smaken kunnen verschillen) maar soms door er een deel uit te halen wel weer een stukje schoonheid kunnen hebben. In het troosteloze flatgebouw van deze foto zag ik een mooi ritme, je zou het als patroon kunnen zien waar dan toch door de gordijnen, open of dicht, een imperfectie ontstaat.
Dit wordt nog eens duidelijker als je er een patroon van probeert te maken. Door de groep donkere ramen ontstaat nog een extra dimensie in de ruit van het patroon.